Rozwój szczeniąt.

Etap noworodka (1-2 tygodnie życia)

   W tym okresie szczenięta uczą się polegać na swoich zmysłach. Rodzą się ślepe i głuche dlatego skupiają się na węchu oraz na smaku. Bezbłędnie potrafią dotrzeć do sutka i szybko orientują się w otoczeniu jakim jest porodówka. Zadaniem hodowcy jest zapewnienie maluchom odpowiedniej temperatury otoczenia, ponieważ małe nie mają dobrze wykształconej termoregulacji. Nie potrafią same się wypróżniać, tym zajmuje się psia mama, która poprzez wylizywanie malców masuje brzuszki pobudzając tym jelita oraz pęcherz do pracy. Utrzymanie czystości w porodówce oraz higieny osobistej w tym okresie jest szczególnie ważne gdyż noworodki mają w tym wieku słabą odporność.

Etap socjalizacji (3-7 tydzień)

   W tym czasie malcy uczą się, w zabawie z rodzeństwem, czym jest ból oraz jak się go zadaje. Gdy szczeniak włoży zbyt dużo siły w dziabnięcie brata w ucho usłyszy głośny pisk. Jest to dla niego bardzo ważna informacja na przyszłość by następnym razem ugryźć lżej. Kolejną niezmiernie ważną nauczką, którą szczeniaki wyciągają z etapu socjalizacji jest dyscyplina. Suczka zaczyna pomału odstawiać dzieciaki od sutków pomrukując lub warcząc. Gdy malec zbyt długo nie respektuje granic ustalanych przez psią mamę, może zostać przewrócony na plecy a kochana mamusia będzie się w niego wymownie wpatrywać. Ważnym zadaniem hodowcy jest pokazanie szczeniakowi, że kontakt z człowiekiem jest czymś naturalnym, miłym i przyjemnym, choć czasem jest związany z lekkim stresem. Dotykanie między opuszkami, obcinanie pazurków, dotykanie dziąseł oraz wszelkie zabiegi higieniczne (mycie, czesanie) na pewno wywołają u szczeniaczka lekki dyskomfort ale dzięki temu łatwiej mu będzie znosić takie rzeczy w przyszłości. Między innymi w ten sposób maluchy wyrabiają sobie odporność na stres. Gdy etap socjalizacji  przebiegnie prawidłowo szczenięta z duzym prawdopodobieństwem wyrosną na dobrze przystosowane do życia psy.

Etap socjalizacji z człowiekiem (7-12 tydzień)

   Szczenięta uczą się żyć w społeczeństwie. W tym wieku psiaki mogą już wędrować do nowych właścicieli. Jest to dobry moment, dlatego że w tym okresie psiaki mają niewiele zachowań nabytych, wówczas nowy właściciel czworonoga może się pokazać malcowi w jak najlepszym świetle i przedstawić mu jak będzie wyglądało ich wspólne życie. Szczeniak nabędzie niezbędną wiedzę, która ułatwi mu dorastanie w nowych warunkach. Ten etap jest najważniejszy w rozwoju szczeniąt. Im więcej rzeczy mu pokażemy tym pełniejszy będzie miał obraz świata. Należy jednak pamiętać o umiarze, gdyż zbyt dużo bodźców może sprawić, że nasz maluch będzie wycofany. Między 8 a 11 tygodniem nasza pociecha zaczynaja poznawać uczucie lęku. Nadal pozostaje ciekawską kulką, lecz wykazuje się dużą dozą ostrożności. Ważnym jest by w tym okresie wspierać go i starać się nie narażać na potencjalnie straszne rzeczy (inny pobudliwy pies, grupa obcych ludzi, rolkarze). Po 11 tygodniu wszystko powinno wrócić do normy, natomiast okresy lękowe mogą się okresowo powtarzać do ok. 9 miesiąca życia.  

Etap poszukiwania miejsca w grupie (12-16 tydzień)

   Ten wiek można porównać z ludzkim nastolatkiem. Psiak ustala swoje miejsce w grupie nieustannie sprawdzając granice (będąc przy tym mega słodkim oraz bardziej konsekwentnym od nas). W tym momencie nasza pociecha dalej poznaje świat ale jest to też dobry moment na naukę prawidłowych zachowań. Dodatkowo jest to czas wymiany zębów więc zadbajmy o to aby miał dużo zabawek przeznaczonych do zniszczenia, dzięki temu sam nie będzie musiał szukać ich wśród naszych rzeczy. Tutaj dodam, że jeżeli damy psu do gryzienia zielone kapcie, to nie będzie on gryzł tylko tych zielonych, ale tez i żółte i czarne a nawet nasze buty, nie zważając na ich cenę! 

Etap uciekiniera (4-8 miesiąc)

   Zwyczajna głuchota na przywołanie. Na szczęście trwa to kilka dni do miesiąca. W tym okresie psiak czuje wolność i niechętnie do nas przychodzi. Nie wołajmy go więc aby nie zobojętniał na nasze komendy. Jeżeli jest bezpieczny to dajmy mu czas, a przyjdzie sam. Nie karzmy go też gdy w końcu raczy się zjawić pod naszymi nogami. Gdy widzimy, że właśnie dobrowolnie zmierza w naszym kierunku, zawołajmy go po imieniu i sowicie nagrodźmy za przyjście. Sukces gwarantowany.

Dojrzewanie (6-14 miesiąc)

   I tutaj bywa różnie. Nasz nastolatek przeżywa bunt związany ze zmianami hormonalnymi w organizmie. Musimy to po prostu przetrwać, ponieważ te dziwne zachowania, których wcześniej nie wykazywał same przejdą. Pamiętajmy jednak by ich przez przypadek nie utrwalić nieświadomie karząc, chwaląc czy nadmiernie uspokajając psa.